.
RANKIEM WSIEDLIŚMY DO AUTOBUSU MAJĄCEGO NAS ZAWIEŹĆ NA ODKRYTE PRZEZ ANGLIKÓW WZGÓRZA, GDZIE MOGLI WYPOCZYWAĆ PO MĘCZĄCYM UPALE.
CAMERON HIGHLANDS SŁYNĄ Z HERBATY.
AUTOBUS MIAŁ NAS DOWIEŚĆ W 4 GODZINY. JECHALIŚMY JEDNAK OKOŁO 7. MAŁO SYMPATYCZNY KIEROWCA ZATRZYMYWAŁ SIĘ WIELOKROTNIE BIORĄC MIEJSCOWĄ LUDNOŚĆ. JAZDA DŁUŻYŁA SIĘ NIEMIŁOSIERNIE. POMYŚLAŁAM, ŻE CHYBA NIE POWINNIŚMY PORUSZAĆ SIĘ AUTOBUSAMI, BO CO AUTOBUS TO PROBLEM. (więcej…)
.
ZNOWU NIE MA SZANSY NA DŁUŻSZE SPANKO. MUSIMY BYĆ GOTOWI DO WYJAZDU NA WYCIECZKĘ O 8:45. PRZEDTEM TRZEBA SIĘ SPAKOWAĆ I WRZUCIĆ TORBY DO RECEPCJI. GDYBY NIE TO, ŻE BLOGUJEMY, STARAJĄC SIĘ TO ROBIĆ NA BIEŻĄCO, BYLIBYŚMY RZEŚCY I ODESPANI. ALE NIEDŁUGO WJEDZIEMY W TERENY DZIEWICZE DLA SYGNAŁU SIECI INTERNETOWYCH I DOBRZE BY BYŁO NIE MIEĆ ZALEGŁOŚCI.
PUNKTUALNIE O 8:45 PODJECHAŁY POD NASZ WIGWAM 2 AUTA TERENOWE. JEDEN JEEP, A DRUGI NIEMIECKI Z DEMOBILU. SIEDZIAŁO JUŻ W NICH MIESZANE TOWARZYSTWO MIĘDZYNARODOWE. (więcej…)
.
POBUDKA SKORO ŚWIT. TYM RAZEM BARDZO WCZEŚNIE, BO O 6 Z MINUTAMI. DO DWORCA AUTOBUSOWEGO, Z KTÓREGO MAMY JECHAĆ JEST NIEDALEKO. Ok. 500 m. BAGAŻ NIBY LEKKI, ALE TRZEBA GO ZANIEŚĆ. (więcej…)