.
ŚNIADANIE JAK ZWYKLE JEDLIŚMY W HOSTELOWYM GARAŻU. NASZ ZWYCZAJ JEDZENIA RANO AWOKADO ROZPOWSZECHNIŁ SIĘ DO TEGO STOPNIA, ŻE PRAWIE WSZYSCY JEDZĄ NA ŚNIADANIE AWOKADO LUB AWOKADO I PAPAJĘ. ZNOWU ZOSTALIŚMY POCZĘSTOWANI PAPAJĄ. JEST CHYBA SZCZYT SEZONU PAPAJOWEGO. NA WARZYWNYCH STRAGANACH LEŻĄ ICH STOSY. SĄ OGROMNE I SŁODKIE. (więcej…)
.
I JADYMY …
W ŚRODKU NOCY LĄDUJEMY W JAKIMŚ MIASTECZKU. KIEROWCY BUDZĄ NAS, BO JESTEŚMY NA GRANICY DWÓCH REGIONÓW I MUSIMY POKAZAĆ PASZPORTY WOJSKU PILNUJĄCEMU PRZEJŚCIA. PODCZAS, GDY NASZE DOKUMENTY SĄ SPRAWDZANE CHODZIMY SOBIE SPOKOJNIE WZDŁUŻ STOJĄCYCH W DŁUGIM RZĘDZIE KRAMÓW-SYPIALNI. W CIEMNOŚCIACH WYGLĄDAJĄ NIESAMOWICIE. NIEREALNIE I BAŚNIOWO. TO Z POWODU OTACZAJĄCEJ JE MGIEŁKI I BARDZO SKĄPEGO OŚWIETLENIA. KUPIŁEM TU ZA GROSZE PYSZNE, JESZCZE NIEOBROBIONE KULINARNIE FISTASZKI.
ZNOWU JADYMY…
MAMY ZA SOBĄ PONAD 12 GODZIN JAZDY I USIŁUJEMY SPAĆ. NIE JEST TO ŁATWE, ALE JAKOŚ UDAJE NAM SIĘ DRZEMAĆ. (więcej…)
.
O 6-tej RANO W CIEMNOŚCI WSIADALIŚMY DO TUK-TUKA MAJĄCEGO NAS ZAWIEŚĆ NA PRZYSTAŃ.
PO DRODZE NASZ KIEROWCA JAK MANTRĘ POWTARZA, ŻE BĘDZIE NA NAS CZEKAŁ JAK WRÓCIMY I ŻE MAMY ZADZWONIĆ. TYLKO TYLE POTRAFI POWIEDZIEĆ PO ANGIELSKU I CHYBA NIE ROZUMIE, ŻE MOŻEMY NIE WRACAĆ TĄ SAMĄ DROGĄ.
(więcej…)